Jesień skończyła się dla mnie już w październiku. 

Listopad jest czymś w rodzaju nie-miesiąca.

Nie bywa on zbytnio sympatyczny.

Jaka jest szansa, że ów miesiąc jest w stanie wywołać depresje?

 Depresja to jednak zawsze zbyt łatwo i pochopnie używane słowo. Czasem dół który wwierca się w nas coraz głębiej z każdym dniem jest wciąż tylko dołem. Jestem przecież w stanie go zasypać. 

Coraz mniej słońca może tłumaczyć brak chęci by wstać, przecież i tak nie zaburzę rutyny która nasila się swoją zwyczajnością z każdym dniem. 

Spadł dziś pierwszy śnieg, jak teatralnie. 

Jakby stała za plecami orkiestra dyrygując moment kulminacyjny w emocjach. Ten ostatni dzień miesiąca.

Scenariusz zapisany perfekcyjnie, odliczony co do sekundy, symetryczny i powtarzający się.

Mimo wszystko nigdy nie pomyślę o nim źle.