Gorszy / Lepszy dzień

Jest środek nocy, pada deszcz, mam czkawkę, jadę pociągiem. 

Nie mam siły na nic. Nie żebym był zmęczony, po prostu nie mam ochoty zabierać się za cokolwiek. Bardzo dziwne uczucie, w roku parę razy można go doświadczyć. Jedyne czego chcę to na jeden dzień odizolować się od świata, zamknąć w pokoju, spać, pić kawę i przeczekać tego doła.

Rzadko cokolwiek mnie rusza, ale wczoraj (14.11) coś we mnie pękło. Przyjrzałem się głębiej zamachowi w Paryżu, zobaczyłem nawet film nagrany podczas. To było okropne uczucie, na prawdę, odczułem deja vu, miałem wrażenie jakbym kiedyś był świadkiem takiego zdarzenia. Strach ludzi, ofiary leżące na ulicy, ogólny strach bijący z samej myśli o tym. 

Od tamtej pory mój dobry humor gdzieś uciekł, później już tylko…

...i w tym momencie przestałem pisać. Pociąg którym jechałem nagle się zatrzymał, chwilę przed coś jakby bardzo mocno w niego uderzyło. Nie chciało mi się nawet podnosić głowy i rozglądać się za jakimś wypadkiem czy coś. Wiedziałem, że za chwilę ludzie będą głośno gadać co się stało, no i już po chwili wszystko było jasne: linia trakcyjna, czy jak oni to nazywają, urwała się i spadła na pociąg. Super zbieżność, akurat kiedy to pisałem, dokładnie nad moim wagonem! No i od tamtej pory do 7:30 pociąg stał w polu. Świetnie. Szczerze, to nie byłem w ogóle zły, nie spodziewałem w tym dniu niczego pozytywnego, a nawet lepiej, takie wydarzenie umocniło mnie w przekonaniu że są dni w których po prostu wszystko jest do dupy.

Ale pomijając masę szczegółów - o 11 byłem już w domu. Tak jak planowałem "Jedyne czego chcę to na jeden dzień odizolować się od świata, zamknąć w pokoju, spać, pić kawę i przeczekać tego doła."

Także ten, spałem 10 godzin, mamy już kolejny dzień, wszystko wróciło do normy. Znów jestem w humorze, wierzę że sytuacja z zepsutą lustrzanką wkrótce ustanie i będę mógł wrócić do nagrywania. 

A teraz piję długo wyczekiwaną kawę, słucham żywej muzyki i zbieram siły na cały dzień. 

W końcu co nas nie zabija powinno nas wzmocnić.